بحث مصلوب شدن حضرت عیسی (علیه السلام) یکی از مباحثی است که از همان ابتدا بین پیروان حضرت، مورد اختلاف بوده است.

در اینکه مأمورانی به هدف دستگیری عیسی (علیه السلام) آمدند و شخصی را گرفته و بر روی صلیب بردند شکی نیست، اما در اینکه آیا آن شخص، خود عیسی (علیه السلام) بود و یا شخص دیگری شبیه او بود، اختلاف بوده و هست.

برخی از متون، مثل کتاب مکاشفه پطرس و رساله‌ی دوم شیث، آن حضرت را مصلوب نمی‌دانند. مکاشفه پطرس می‌نویسد: «شخص دیگری را به جای مسیح مصلوب کردند، در حالی که خود مسیح از دور به تماشای آنها ایستاده بود»

و همینطور رساله دوم شیث: «آن کس که به وی مرّ نوشاندند، من نبودم. آنان (به خیال خود)، مرا به صلیب کشیدند، اما در واقع، من نبودم بلکه شمعون بود که مصلوب گردید. من جز آن کسی بودم که تاج خار را بر سرش نهادند...»

اما پدران کلیسا، امثال این کتاب‌ها که بر خلاف آموزه‌های آنها سخن گفته بودند را به رسمیت نشناختند و از میان کتاب‌هایی که سال‌ها پس از عیسی (علیه السلام) نوشته شده بود، تنها 27 کتاب را به عنوان انجیل، کتاب مقدس (عهد جدید) به رسمیت شناختند.

لذا در انجیل کنونی (27 کتاب گلچین شده) می‌خوانیم که عیسی بر روی صلیب برده شد؛ که این موضوع، ریشه و بنیان آموزه‌های مهمی مثل گناه نخستین، فدا، نجات از طریق ایمان منهای عمل به شریعت، و تثلیث است و با زیر سوال رفتن آن (صلیب نجات بخش)، این آموزه‌ها نیز زیر سوال می‌رود.

ناسازگاری قانون جذب با اسلام -قسمت دوم

بلا وابسته است به گفتار!

سخنران مشهوری می‏گفت: فکر بلا، باعث ایجاد بلا می‏شود. برای اثبات گفتۀ خود از این روایات سود می‏جست که پیامبر فرمود: (البلاء موكل بالمنطق)[25] و روایت را این‏گونه معنا می‏کرد که عذاب و گرفتاری وابسته است به گفتار، اگر به بلا فکر کنی، همان سرت می‏آید.

باید دقت کرد واژه‏های به کار رفته در روایات را مطابق با معنای دقیق همان واژه ترجمه کرد. همان‏گونه که کلمه ذنب (گناه) در چند معنا به کار رفته، مراد از کلمۀ بلا هم تنها عذاب‏های آسمانی نیست. در زبان فارسی بلاء به معنای عذاب بکار می‏رود؛ در حالی که در منابع اسلامی، بلاء به این معنا نیست. بلکه به معنی آزمایش و آزمون الهی است؛ یعنی بستری که انسانِ با ایمان در آن آزموده می‏شود. اگر گاهی آن را «سختی» معنا می‏کنند در واقع این گونه معناکردن نه عین معنا، که بیانِ لازمۀ معناست. در این ترجمه به جای آن‏که خود ابتلاء را ذکر کنند لازمۀ آن‏ را بیان می‏کنند. از آن‏ جا که آزمون معمولا ملازم با سختی است، در بیان معنای بلاء، به بیان همان سختی و دشواری که در آزمون الهی وجود دارد، اکتفا می‏کنند. پس بلاء نه به معنای عذاب که به معنای "سختی" است و بعلاوه سختی هم نه عین معنایِ بلاء است، بلکه لازمۀ معنای آن است و معنای دقیق آن، آزمایش است. از همین روست که در بعضی ترجمه‏ها بلاء را ابتلاء معنا کرده‏اند. کلمۀ «بلاء حسن» که در قرآن نسبت به مؤمنین استعمال شده به معنای آزمون نیکوست نه عذاب نیکو. وَ لِیبْلِی الْمُؤْمِنینَ مِنْهُ بَلاءً حَسَنًا إِنَّ اللّهَ سَمیعٌ عَلیمٌ‌‍‌‍(انفال، 17). و یا دربارۀ حضرت ابراهیم که خداوند به او مأموریت داد فرزندش را قربانی کند «بلاء مبین» بکار رفته است. قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیا إِنّا کذلِک نَجْزِی الْمُحْسِنینَ‌‍‌‍/ إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبینُ‌‍‌‍. (صافات، 106) بلاء مبین به این معنا نیست که دستور خداوند به آن پیامبر عظیم‏الشأن، عذاب الهی بود، بلکه به این معناست که دستور قربانی، آزمایش و ابتلایی آشکار برای ابراهیم بود.

بقیه مقاله در ادامه مطلب

ناسازگاری قانون جذب با اسلام . قسمت اول

نویسنده : اقای حمزه شریفی دوست

امروزه در بسیاری از کارگاه‏ها و سمینارهای راز، از قانون جذب به عنوان موضوعی که مورد تأیید متون اسلامی است نام برده می‏شود و پاره‏ای از سخنرانان پا را فراتر گذاشته و جذب را اصالتا متعلق به معارف دینی دانسته و مدعی‏اند که اساسا خاستگاه این مفهوم، متون دینی و اسلامی است. این مفهوم با نام‏های جذب، قانون جذب، تکنولوژی فکر، راز، قدرت تفکر، قانون راز و گاهی با نام تجسّم خلّاق بر سر زبان‏هاست. نکته قابل توجه در باب قانون جذب این است که در بسیاری از کتاب‏ها و کارگاه‏ها این ایده به عنوان یک مرام معنوی و عرفانی به دیگران آموزش داده می‏شود و با نام حیات معنوی[1]، زندگی عرفانی[2]، اتصال با نیروهی الهی[3] تبلیغ می‏شود.

در این نوشتار برآنیم با کاوش در آن دسته از ادله دینی که در نظر اول بر قانون جذب دلالت دارند نسبت قانون جذب را با این ادله روشن می‏سازیم.

کلید واژه ها: قانون جذب، راز، تجسم، فال و طیره، شکر، یقین، تفکر، بلا، دعا.

تعریف قانون جذب:

در قانون جذب اعتقاد بر این است که عمل تجسّم مهم ترین سهم را در جذب خواسته ها دارد؛ یعنی تجسّم خواسته‌ها، نیروی مغناطیسی ایجاد می‌کند و این نیرو، خواستۀ انسان را به‌سوی او جذب می‌کند.[4] در نگاه ایشان اين قانون همان قانون جاذبة عمومي نیوتن است، امّا در حیطه افکار. قانون جاذبة نيوتن مي­گويد: کرة زمين همة اجسام را به سمت خود مي­کشد؛ امّا قانون جذب مي­گويد: تمام چيزهايي که ما تصوّر مي­کنيم، به سوي ما جذب مي­شوند[5].

حجت الاسلام و المسلمین شریفی دوست، یکی از اساتید موسسه بهداشت معنوی، طی یک مقاله تفصیلی به بررسی و نقد اندیشه برایان تریسی در باب معنویت و تجارت پرداخت. متن کامل مقاله وی که در صفحه ادب و هنر کیهان روز 13 مهرماه 91 منشره شده چنین است:

در اين نوشتار به چند موضوع پرداخته ميشود: محور اول حاوي نگاهي اجمالي به معنويت هاي وارداتي (!)در كشور است. در محور دوم پيوند معنويت و تجارت در غرب بررسي مي شود و از همين دريچه به معنويت هاي سكولار نگاهي مي افكنيم. محور سوم سيري در انديشه هاي برايان تريسي است كه ابعاد انديشه وي در باب تعليمات روحي و ذهني مورد كاوش قرار مي گيرد. بخش آخر اين نوشتار تأملي در هزينه هاي پرداختي بابت اين دسته از همايش هاست كه در اين رابطه چند سوال از برگزاركنندگان بخصوص نهادهاي دولتي خواهيم پرسيد.
اگر چه بنا به برخي شنيده ها برخي بانيان در تصميم خود تجديد نظر كرده و ممكن است اين جلسه لغو شود اما به هر روي بيان چهار محور زير خالي از استفاده نيست.

در آموزه‌های معنوی اشو، بر مراقبه زیاد تاکید شده است. منظور وی از مراقبه چه نوع مراقبه‌ای می‌باشد و آیا همان مراقبه‌ای است که در عرفان اسلامی بر آن تاکید شده است؟

سکوت عميق (هدف مراقبه در مکتب اشو)، جايگزين عبادت¬هايي مي¬شود که با لفظ و کلام آميخته¬اند. در عرفان اشو، تنها عبادت سکوت است و بس: «کلمات براي ايجاد ارتباط بين مردم خلق شده¬اند. خداوند يک انسان نيست که [با کلام] با او ارتباط برقرار کنيد. در آن جا اصلاً و ابداً به کلام نيازي نيست. تنها سکوت عميق لازم است».
وي معتقد است که مراقبه (تخليه کامل ذهن نه تمرکز) کليد دريافت حقيقت است و همه روشن دلان تاريخ از همين مسير به مقصد رسيدند: «مسيح، کريشنا، بودا، محمد و زرتشت همه به يک جا رسيدند؛ اما از درهاي متفاوت. وقتي داخل شدند ناگهان دريافتند که همه درها درست بوده است».
 

بقیه در ادامه مطلب